ලෝකයේ අග්‍රේස්සර කවීන් කොහි හෝ සිටියා ද එම රාජ්‍යයන් දුප්පත් රාජ්‍යයන් වනුයේ නැහැ. මොකක් ද මීට හේතුව. හොඳ කවීන් ව්‍යාපාර කළ බවද ඉන් කියවෙන්නේ. කොහෙත් ම නැහැ මහ කවියාණෙනි. මහා කවීන් ගොඩනැගීමට සමත් වූ ශිෂ්ටාචාර අතිශය සමෘද්ධිමත් වූ බව. ඔබගේ රාජ්‍ය කලාව ගැන ඉතා උනන්දු වූ බව දන්නවා. එය සැමදාම පවත්වා ගත යුතු යි. අපේ ඉන්දියානු රාජ්‍යයට බුදු දහම පවත්වා ගැනීමට ශක්තිය මද වූ බවයි දැනෙන්නේ. එහෙත් ඔබ රාජ්‍ය ශක්තිමත් ව පවත්වා ගැනීමට සමත් වූ බුදුදහමක් ඇතිව සිටිනවා.
කෙසේ නමුත් කොහොම වෙතත් අපි කවීන් විදියට හුදෙකලාවට පත්වන යෞවනයන්. අපි වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්නට කිසිවකුට බැහැ. අඩුම තරමේ කවියෙක්ටවත් තව කවියෙක් වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නට බැහැ. එය හරියට මා වෙනුවෙන් ඔබට කවි ලියන්නට බැහැ වගේ. ඒ වගේ ම ඔබ වෙනුවෙන් මට කවි ලියන්නට බැහැ වගේ. අපේ මේ එක ළඟ ඇති රාජ්‍යයන් දෙකේ සිට ලෝකයට ලිවිය යුතු මහා කතාන්තර ගොඩක් තියෙනවා නොවේ ද. ලෝකය ගිනි මත නිරන්තර සිටගන්නා විට අපිට ඔවුන් වෙතට ගෙන යා යුතු කලාවේ පණිවිඩය මහ දෙයක්.
ඉතින් මිතුර . . . .ඔබගේ නව කාව්‍ය ජීවිතය කෙසේ ද. ඔබ කීවා නොවේ ද. ඔබගේ සීගිරි පර්වතයට එන යන සංචාරකයන් කවි ලියන වග කැටබිතක. මටත් ඒ තැන දැකගන්නට ආසයි. එය ඉතා රමණීය භූමි භාගයක් වන බව මට ද විශ්වාසයි. ඉතාමත් දුර පේන මහා වනාන්තරය සමග මම ද දෑත් දෙපසට විහිදුවාගෙන කල්පනා කරන්නට ආසයි. කුමක් ද මේ තැන යන්න.
කවුරුන් කවුරු වෙනුවෙන් ලිවිය යුතු ද යන ගැටලුව පැන නැගෙනවා. මා සූදානම් වෙමින් තියෙනවා සුන්දර නාට්‍යයක් ලිවීමට. ඔබ එය දකින්නට එනු ඇතැයි මා සිතනවා. අදට මම නවතිමි මිතුර.
මීට හිතවත්
කාලිදාස
