Friday, June 7, 2024

කාලිදාස වෙත

            හිතවත් කාලිදාස. මම සිටින්නේ දෙවෙනි මහලේ කාමරයක. පුංචි මේසයක් ඇඳක් හා විශාල පොත් රාක්කයක් තිබෙනවා. දෙවෙනි තට්ටුව නිසා බිම ලීවලින් පොළොව සකසා ඇත්තේ. කුඩා පූස් පැටවෙක් කීවත් එයා අවුරුදු කීපයක් වයස පූසෙක් මගේ ලියන මේසයේ රැඳී සිටිනවා. එයා බොහෝ විට නිදිමත සැදුණු ගමන් නිදාගන්නා පූසෙක්. මේ කාමරයේ තියෙන එක් එක් නානාප්‍රකාර දේවල් මම ඔබට පැවසීමේ මහා තේරුමක් නැහැ. ඒත් ඔබට ඒ ගැන අදහසක් ඇති කර ගැනීමෙන් සිතට රූපයක් ගොඩනගා ගත හැකියි මම මොන වගේ තැනක ද ඉන්නේ කියන එක.


         මේ රජ මාලිගවලින් මිදිලා මට යන්නට උවමනා පුංචි කලවිටකට. කලවිට කියන්නේ පුංචි කුඹුරක් හා එළවළු වැවූ වතුර යහමින් ඇති මඩ හා ගොඩ ගොවිතැන් දෙක ම ඇති භූමියකට. එතැන කුඩා අතු පැලක් අටවාගෙන සිටින්නටයි උවමනා. මම ලංකා රාජ්‍ය පාලනය කිරීම තවදුරටත් නොකරන බවත් කිසියම් කැමැත්තක් සුදුසුකමක් ඇති කෙනෙකුන් ඒ සඳහා යොදාගන්නැයි ඉල්ලා සිටියා. එවැනි දෙයක් ඉතා නින්දා සහගත කටයුත්තකැයි සැලකීම බොහෝ අයගේ විදියයි. මම මෙකී රාජ්‍යයේ අසමත් පාලකයෙකු විදියට නම් දරාවි. ඒත් ලෝකයේ පුංචි ම හෝ කවියකින් තවත් කෙනෙක් රසභාවයට පත් කරන ලද මිනිසකු වන්නට ඇත්නම් අන්න ඒ ආශාවයි මා සංතෘප්ත කරනුයේ.  

         මා අසා තිබෙනවා ඔබේ බොහෝ රමණීය නාට්‍ය පිළිබඳ ව. මෙරට දී මම ඔහේ මෙන් නාට්‍ය බැලීමට හැකියාවක් ලැබූයේ නැහැ. ඔබ දන්නවා ද මගේ වම් ඇලයට වන්නට සුරතල් පූසා නිදා සිටිනවා. ඔහු ලේසියෙන් කෙනෙක්ට තුරුලු වන්නට කැමති පූසෙක් නොවෙයි. එසේ නම් ඇයි ඇය මෙමට තුරුළු වී සිටින්නේ. මිනිසුන් සමගින් කටයුතු කිරීමත් සතුන් හා කටයුතු කිරීමත් දෙකක. ඔබ දන්නවා ද. එක්තරා පර්වතයක් තිබෙනවා. ඔබේ කලින් ලියමනේ ත් ඒ ගැන සඳහන් වෙනවා. එහි බිත්තියක යන එන්නන් කවි ලියනවා. මා එහි ගිය විට එකවි කියවනවා. 

           සීගිරිය කියන්නෙ තමන්ට අහිමි වෙච්ච කලාකාමී ජීවිතය අහිමි වෙච්ච කවියෙක් ඒ ජීවිතය ලං කරගන්න ගත්ත අහිංසක උත්සාහයක්. ඒ රමණීය සොබාදහම විඳින්න කාලයක් පුරාවට ඔහුට හැකි වූවා ද යන්න මා දනුයේ නැහැ. සීගිරි මුදුනට නැග ජීවිතය විඳින්නට පුළුවන්. ඒ ගැන කවි විසල් ප්‍රමාණයක් කැටපත් පවුරේ ලියා තිබෙනවා.

                      මා දන්නවා. රජෙකුට ලියන්නට ඕනෑ තරම් තල්පත් සූදානම් කර ගත හැකියි. ඒත් එහෙම ලියන්නට උවමනා අදහස් සොයාගන්නේ කොහොම ද. ලේසියෙන් අදහස් ගලා නොඑන විට කටයුතු කළ යුත්තේ කොහොම ද කියා හිතෙනවා. සාමාන්‍ය මිනිසෙකුගේ සිතිවිලි ක්‍රියාවලි කවියෙකුට අහිමි බව මම දන්නවා. ආදරණීය කවියාණෙනි. ඔබත් සමග වැව් බැම්මක ඇවිද යාම මම ප්‍රාර්ථනා කරනවා. මට පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට ගලා යන රාජ්‍යත්වයෙන් මා ගලවා ගැනීමට සහය වනු මැනවැයි ඉල්ලා සිටිනවා.


මීට 

කුමාරදාස